Van Primark Consument naar Voorvechter van Duurzaamheid

Ik was weliswaar altijd begaan met de natuur. Maar voordat ik echt duurzaam deed, was ik vooral duurzaam in mijn gedachten. Een kleine tour naar de McDrive voor mijn wekelijkse twee McKroketten vond ik meer dan verdiend. Ik had immers die week al netjes mijn afval zitten scheiden. Tegelijkertijd moest ik die week niet vergeten om vijf nieuwe € 5,- t-shirts te halen bij de H&M. In mijn oude zaten alweer van die lekkere harde deo-plekken. Tijd voor nieuwe. Het mocht, want ik had net een stapel oude kleding in de recyclebak gedaan.

Hoe ga ik om met Moeder Natuur?

En dan ineens, ruim voordat ik werd doodgegooid met de vele Netflix-documentaires, komt het besef. Ik wandelde steeds meer door de natuur en ging ook steeds meer nadenken hoe ze kan bestaan. Hoelang ze al bestaat. En hoelang ze nog zal bestaan. Eén ding wist ik al vrij snel: de natuur zal altijd bestaan. Maar welke plek neem ik nu eigenlijk in? Welke plek heb ik in haar machtige grote inspirerende tuin? En hoe ga ik eigenlijk met haar om?

Alles hebben in de economische crisis

Mijn rapportcijfer voor duurzaamheid was op dat moment een dikke vette onvoldoende. Ergens zette dat me aan het denken; Hoe kan het dat het allemaal maar kan? Het was toch immers ook een economische crisis? Ik at me scheel bij de McDonald’s, had de nieuwste iPhone, kocht er een iPad bij, reed overal heen in mijn benzineautootje en reisde heel Europa door. Het waren slechte tijden, maar niet heus. En toch kwam beetje bij beetje kwam het besef. Waar ben ik toch mee bezig?

Waar ben ik toch in vredesnaam mee bezig? Consumeren, consumeren en nog eens consumeren. Ik was daar gewoon heel goed in. Net als iedereen. En heel veel waren er zelfs nog veel beter in dan ik. Ik deed gewoon mee met de mallemolen. Veel te bang dat ik eraf zou vallen, draaide ik zoals het bekende liedje mijn eigen rondjes keihard mee.

De natuur roept

Moeder Natuur is machtig. Ze heeft me letterlijk weer terug op aarde gebracht tijdens de wandelingen die ik steeds vaker ging maken. Waarom ik dat steeds vaker deed? Geen idee. Ik geloof nog altijd dat het een soort roeping was. Een wake-up call. Ik heb weer leren aarden en contact te maken met de kern van ons bestaan.

Een man als geen ander

In vier alinea’s beschrijf ik in vogelvlucht een stukje van mijn voormalig denkpatroon. Daarbij hoorde een zekere lifestyle. Nou durf ik eerlijk toe te geven dat mijn consumeergedrag echt niet zo krankzinnig was, zoals ik hier beschrijf. Ik mag hier nu bloggen, dus alles wat ik schrijf, kan ik natuurlijk lekker overdrijven. In werkelijkheid was ik best zuinig en met bijvoorbeeld kleding kopen net zo praktisch als iedere andere man: past het? Ja. Duur? Nee! Oké, afrekenen dan maar! Ik dacht alleen niet zoveel na bij alles wat ik kocht.

Van McDonald’s tot duurzame strijder

Zo! Ik heb lekker kort door de bocht een inzicht gegeven hoe mijn levensstijl er uitzag. Ik heb echter veel meer alinea’s en dus blogs nodig om te kunnen omschrijven hoe mijn leven nu volledig in het teken staat van duurzaamheid in alle mogelijke vormen. Ik zal jullie de komende tijd meenemen in mijn reis van “grootaandeelhouder” van McDonald’s naar voorvechter van de energietransitie. Van Primark junky naar modebewuste vegan fashionist. Van Coca-cola naar koffie met Oatly havermelk.

Fashion en duurzaamheid

In mijn blogs zal ik steeds de raakvlakken opzoeken met fashion. Tegelijkertijd zal ik regelmatig buiten de fashion-lijntjes kleuren, omdat mijn kennis en ervaring inmiddels zeer breed in te zetten is in discussies die gaan over verschillende vormen van duurzaamheid. Ik denk je goed te kunnen inspireren en prikkelen, dus blijf de blogs vooral volgen. Aangenaam kennis te maken. Graag tot de volgende!

---