Fashion Revolution Week/Talks en #whomademyclothes

Maandag was het 4 jaar geleden sinds de verschrikkelijke ramp van Rana Plaza in Bangladesh, waarbij meer dan 1100 mensen om het leven kwamen. In nagedachtenis van deze ramp is het deze week Fashion Revolution Week, waarbij we internationaal stilstaan bij de afschuwelijke werkomstandigheden in de mode industrie en merken vragen “#whomademyclothes?”. Tijdens de Fashion Revolution Week zijn er tal van internationale activiteiten. Fashion Revolution Nederland organiseerde maandag Fashion Revolution Talks Amsterdam. Heb je het gemist? Geen probleem, Melissa en ik waren erbij en zullen een (niet heel) kort verslag aan je geven.

De avond begon al om 17:00 en aangezien Melissa en ik gewoon hard aan het werk waren tot 17:30, hadden we helaas het begin gemist. Toen we na een kleine speurtocht eindelijk in Toren 4 (eerste etage) van het World Fashion Centre waren beland, was de discussie al in volle gang. Suzan Cornelissen van de Schone Kleren Campagne (SKC) en Margot Span van Advocaten in de mode zaten aan tafel, terwijl Jos Cozijnsen, coördinator van Fashion Revolution Nederland en mede-eigenaar van Goodfibrations, de boel presenteerde en de discussie leidde. Wij probeerden stilletjes een plekje te zoeken terwijl er door het publiek werd gevraagd, waarom het bij kleding anders is dan bij eten. Waarom staat er niet gewoon altijd een keurmerk op het label zodat we weten of het goed is of niet? Heel goed punt vond ik, maar blijkbaar vinden sommige merken het afschrikken als ze op hun label zetten dat het gemaakt is van organisch katoen… Heel vervelend.

Trendwatch

Al snel was er een korte pauze waarin we even een wijntje konden halen en kletsen met alle andere duurzame mode liefhebbers. Daarna was het tijd voor de ‘Trendwatch’ door Gabi Fecken. Zij vertelde ons over de grootste trends van het moment in de mode industrie. Normaal gesproken doet ze dit met behulp van een powerpoint, maar er was geen scherm aanwezig dus ging het allemaal mondeling, dus sorry als ik iets verkeerd gespeld heb ;).

1. Haute Technique: De trend van de technologische ontwikkelingen. Steeds meer merken werken met smart textiles. Kleding die licht kan geven of geluid kan maken wordt steeds hipper. Textiel dat kan meten dat je begint te zweten en dan het vocht opneemt is natuurlijk ideaal. Ook kleding met GPS of kleding die niet kan kreuken zijn technologische ontwikkelingen die we zeker meer gaan zien. Technologische ontwikkeling zie je overal, en mode blijft daar zeker niet bij achter.

1. Haute Résistance: De trend van de duurzame kleding. Bij grote merken, bij kleine merken, je ziet het overal, milieuvriendelijke kleding is hot! Overal zie je grote acties en evenementen om de duurzaamheid van de mode-industrie aan te pakken. Zo heb je Greenpeace met hun Detox our Future campagne, die proberen de mode industrie aan te zetten tot het maken van gifvrije kleding. Grote merken zoals H&M en C&A doen ook mee en richten ‘bewuste’ foundations op die zich bezighouden met duurzame collecties, zoals de H&M conscious collectie. Adidas maakt 3D geprinte schoenen en Levi’s maakt 100% gerecyclede denim broeken. Sommige merken besluiten te werken naar ‘zero waste’ en dus geen knipverliezen meer te maken. Andere merken besluiten juist hun kleding van ‘afval’ te maken, zoals van fruitschillen of gerecycled PET. Het laatste voorbeeld dat Gabi laat zien dat bewijst dat duurzame mode echt in de mode is zijn de kleding bibliotheken, zoals LENA (in Amsterdam en online) en PRIESTER (in Den Haag) die steeds populairder worden!

1. Haute du Men: De laatste trend is sociale mode. Hiermee wordt niet alleen eerlijke mode bedoeld, maar ook mode die op een andere manier iets terug doet voor de maatschappij. Zo heb je op het moment allemaal ontwerpers die de menselijke imperfecties omarmen. Zoals Debora Dax die lichamelijke taboos zoals tattoos, schaamhaar, en huidimperfecties juist in de kleding verwerkt in haar collectie Body Tattoos & No Filters. Of een initiatief dat kleding die niet wordt opgehaald bij de stomerij beschikbaar stelt voor mensen die geen nette kleding kunnen betalen.
   De SKC had een leuke bewustwordingsactie georganiseerd met een POP UP store in een grote winkelstraat. Als je met je kleding het pashokje in ging stond je ineens in een sweatshop. Dat was zeker voor een hoop mensen een eye opener.

Stand van zaken in het Kledingconvenant

Na een korte pauze werd Jef Wintermans, SER/Coördinator CKT, door Jos uitgenodigd om te komen vertellen over het Kledingconvenant. Ook worden aan tafel uitgenodigd als panel, Anne van Lakerveld van de Fair Wear Foundation (FWF), Jos Huber van de overheid, Suzan Cornelissen van de SKC en Roosmarie Ruigrok van Clean and Unique.
Jef begint met te vertellen waar de meeste bedrijven die zich bij het convenant hebben aangesloten het meeste problemen mee hebben: Transparency. Veel problemen kunnen namelijk pas worden opgelost als wij en de bedrijven weten waar de kleding wordt geproduceerd. Daarom hebben alle deelnemers van het convenant onthult waar alle productielocaties zijn. Hier is een lijst van gemaakt die door iedereen kan worden ingezien.
Veel bedrijven wisten van te voren zelf niet waar hun kleding werd gemaakt. Door het convenant is daar verandering in gebracht, zo kunnen er structureel veranderingen worden gebracht. Problemen op de ene locatie zijn namelijk anders dan problemen op een andere locatie.

Wordt er ge-audit (gecontroleerd) of de bedrijven zich wel aan het convenant houden? Komt de vraag uit het publiek.
Nee zegt Jos, maar er wordt wel om informatie gevraagd aan de vakbonden en de overheid, zodat er toch een redelijk beeld is van wat er gaande is. Ook wordt er goed gelet op hoe geloofwaardig de rapporten van de modebedrijven zijn. Het convenant heeft ook niet op alles strenge regels. Op duurzaamheid zijn er bijvoorbeeld 9 thema’s, waaronder bijvoorbeeld watergebruik en dierenwelzijn. Bedrijven mogen zelf kiezen wat zij belangrijk vinden.

De volgende vraag uit het publiek is voor FWF Wordt bij FWF wel gecontroleerd?
Anne antwoord dat er bij alle bedrijven die zich aangesloten hebben bij FWF jaarlijks wordt gecontroleerd. Hier wordt dan een rapport van gemaakt en een plan opgesteld hoe alle problemen aangepakt gaan worden. FWF werkt dus samen met bedrijven om ze te helpen de situatie te verbeteren. Transparantie is hierbij heel belangrijk: “Als de designers niet weten wat een last-minute verandering in het ontwerp betekent voor de producenten dan houden ze daar ook geen rekening mee”.

De SKC maakt geen onderdeel uit van het convenant en er wordt gevraagd waarom. Suzan legt uit dat ze het convenant niet goed genoeg vonden. Natuurlijk vinden ze het convenant een goede eerste stap, maar merken worden hiermee nog steeds niet gedwongen écht iets te doen. In het convenant staan geen concrete regels waar iedereen die het ondertekend heeft zich aan moet houden, zoals wel het geval is bij het Bangladesh akkoord. Er staan geen concrete afspraken in over leefbaar loon in. Er worden geen controles gedaan en de bedrijven die zich bij het convenant hebben aangesloten hebben zich niet eens uitgesproken over de vakbondsleiders die gevangen zaten in Bangladesh. Daarom is SKC toch niet echt tevreden over het convenant.

Roosmarie, die het afgelopen jaar wel 10 fabrieken in Bangladesh heeft bezocht, vertelt dat er veel is veranderd door het Fire & Safety programme van het Akkoord, maar helaas gaan inkopers nog steeds te veel alleen op de laagste prijzen af en kunnen de fabrikanten geen grote investeringen doen om de werkomstandigheden te verbeteren. De conclusie van Roosmarie is simpel: Transparency = Key . Bedrijven moeten niet alleen aan hun klanten laten weten hoe hun kleding wordt geproduceerd, maar bedrijven moeten het zelf ook weten. Jef voegt hieraan toe dat bedrijven dankzij het convenant nu eindelijk dingen veranderen op dit gebied, omdat ze wel moeten rapporteren.

Na nog een een paar vragen uit het publiek sluit Jos de avond af. Er is nog tijd om wat te kletsen, te netwerken en een drankje te drinken. Altijd gezellig zo’n avond met de duurzame mode liefhebbers :).

Pfiew wat een lang verhaal en ik heb er nog een hoop dingen uitgelaten. Moraal van het verhaal is dus: Het moet transparanter! Vraag daarom deze week in winkels op social media aan merken #whomademyclothes?
Als je meer wilt weten over Fashion Revolution Week, -Talks of de #whomademyclothes actie, laat dan een berichtje achter op facebook of stuur ons een mailtje. We geven je zo snel mogelijk antwoord!

We doen zelf natuurlijk ook mee, dus hier vragen Melissa en Tuahn aan H&M en Mango #whomademyclothes?
Hildemieke van Chillfish had haar eigen Chillfish shirt aan dus wist precies waar het gemaakt was. Ik in mijn H&M jurkje (wel tweedehands) stelde ook de vraag #whomademyclothes? Nu jullie!

Project Cece is een verzamelwebsite voor eerlijke en duurzame mode. Door de leukste merken en winkels op één website te verzamelen maken we het makkelijker om duurzame mode te vinden. Neem eens een kijkje in onze shopsectie!

---